Spanje... Euh, ik bedoel Kuta

Na het rustige lombok waagde we ons in het meest toeristische deel van Bali... Kuta...
Dit is een paradijs vol cafeetjes, discotheken, winkels, restaurants, elk fastfoodrestaurant dat je je kan bedenken, ... Met ander woorden, totaal niets voor ons!
Waarom we dan bleven? Dit is dé plaats om te leren surfen!!
Dat was dan ook het eerste wat we deden, uitzoeken welke surfschool het beste was en deze boeken. Ik mag vol trots mededelen dat wij hebben leren peddelen in het zwembad van het hard-rock-hotel! Man, dat is echt een belachelijk chic zwembad! :D
Na 20 minuutjes introductie vond Nadia, onze Russisch instructrice, dat we klaar waren voor de zee.
Geloof me als ik zeg, surfen is niet zo simpel als het er uit ziet :D
om te beginnen moet je eerst opboksen tegen de golven om op een juiste plaats te geraken (extreem vermoeiend), daarna op je board gaan liggen zonder in de zee te plonsen (dit konden we beide zeer snel), dan peddelen als een gek om dezelfde snelheid als de golf te halen en als dit allemaal gelukt is, moet je er ook nog eens in slagen om recht te gaan staan op je board! Maar als het lukt, is het gevoel zalig! De moment dat je recht staat en meegenomen word door een golf, je evenwicht kan bewaren en naar het strand 'vliegt'. ZA-LIG!
Voor dat gevoel donderde we met plezier de helft van de tijd in de zee. Letterlijk :D
Na onze eerste les hadden wij het gevoel dat we nog heel veel moesten oefenen maar onze instructeur was tevreden dus zo slecht zullen we het wel niet gedaan hebben. :)
We hebben toch maar besloten om de dag daarna eerst wat te oefenen voor we verder gingen met de lessen. En vanaf hier zijn er 2 verhalen: Steven deed het die tweede dag beter als de eerste, hij stond vaak recht, viel minder, pakte na een tijdje zelfs al redelijk grote golven. Een succes!
Zoals te verwachten was, ging het bij mij iets minder. De golven waren een stuk sterker als de dag voordien waardoor ik elke keer volledig uitgeput was nadat ik mezelf er doorheen gebokst had. Daar kwam nog eens bij dat er voortdurend mensen voor mijn neus kwamen liggen, waardoor ik de momenten dat ik op mijn board stond, er weer af moest springen zodat ik hen niet omver surfte (sturen was me volledig ombekend :D). Al had ik dat na een tijdje met plezier gedaan! En tot overmaat van ramp, kwamen er nog een paar achterlijke bodybuilders voor mijn neus surfen, gewoon om mijn aandacht te trekken (misschien toch niet zo'n goed idee om in een witte t-shirt te gaan surfen). Voor mij was de dag een ramp! Maar ik wou nog niet opgeven! Het surfen zelf vond ik nog steeds fantastisch!

De volgende dag hebben we een dag rust genomen, onze billen lagen open door het schuren over de plank, onze ribben deden pijn, spierpijn,... even nood aan iets anders. We zijn dan maar naar de meest bekende tempel van Bali gereden, de Tanah Lot. Een schetsje van deze tempel: de weg naar de tempel is omgeven door kraampjes vol souvenirs en zelfs surfwinkels die zich vlak voor de tempel geplaatst hebben, binnen in de tempel worden postkaartjes en allerlei prullen verkocht door opdringerige verkopers en voor je de tempel binnen gaat moet je een donatie geven om gezegend te worden... Om daarna te ontdekken dat je de tempel zelf niet binnen mag... Toerisme op zijn ergst!
Maar, het was wel heel grappig om eens gezegend te worden en we hebben een paar heel goede surfers gezien in de zee rond de Tanah Lot. Het was ook heel grappig om te zien hoe de helft van de toeristen niet tot aan de tempel zelf gingen omdat je, om daar te geraken, de zee door moest (die op dat moment zeker tot aan onze enkels kwam! :D).

En toen kwam de dag waar Steven al lang op wachtte... het zwemparadijs. Aangezien Steven zijn kerstmis van vorige jaar nog niet gekregen had (schaam schaam), had ik beloofd dat ik die dag volledig zou bekostigen om zijn kerstcadeautje te vervangen. Hij was in de wolken!!
Ik moet toegeven, het was ook een heel indrukwekkend zwemparadijs! Een glijbaan die half over kop gaat! Een schans waar je met een band tegen op vliegt, race-banden, een "vrije" val,... Allemaal heel indrukwekkend! (voor meer details: waterbom in Bali, google kent het wel ;)) Jammer genoeg kon ik hier het eerste deel van de dag niet erg van genieten. Ik had toen vooral heel veel pijn. En dit omdat onze band is omgeslagen in een van de glijbanen, waardoor ik met mijn hoofd en nek tegen de rand van de buis terecht gekomen ben en dus best last had! Steven had net iets meer gelukt en hield er enkel een wonde op zijn schouder aan over. Maar moest wel mee naar de EHBO voor een plakkertje :D
Gelukkig trok de pijn na een tijdje weg en hebben we de rest van de dag kunnen genieten van snelheid, water en glijbanen!

Helaas heeft de val er voor gezorgd dat ik de volgende dagen niet meer heb kunnen surfen. De pijn kwam eens zo hard terug en aangezien we nog wel even weg zijn, nam ik geen risico's. In Nieuw-Zeeland kan je ook surfen :)
Steven heeft wel nog een poging gedaan maar had pech met de golven. Het had die nacht gestormd waardoor de zee nog heel wild was, niet echt bevorderlijk voor de beginnende surfer.

We hebben de rest van de dagen doorgebracht met het bezoek aan nog een tempel (mooi maar niet echt indrukwekkend), rondhangen aan het zwembad en souvenirshoppen. Lekker relaxed. Ik moet zeggen, dit was heel bevorderlijk voor mijn nek en rug. De dag na de val, vreesde we even voor het ergste maar ondertussen ben ik weer zo goed als de oude en dus helemaal klaar voor Nieuw-Zeeland.

Nog enkele leuke weetjes:
- een korte introductie in het Indonesisch:
* Hati hati: voorzichtig! of Opgepast!
* Salam: hallo, hey,...
* Sangar panas: heel warm
* Saya cinta kamu: I love you
* Terima Kasih: Thank you
en nog enkele grappige:
* Taksi
* Gratis
* geaktbal
* vleejskroket
* massase
ik denk da je die zelf wel kan vertalen :D
- we hebben onze trip met de scooters door Bali heelhuids overleefd :D
- het mysterie van het gekke geluid blijft onopgelost dus we houden het erop dat het een dinosaurus was :D
- wat we heel hard gaan missen uit Bali: de spotgoedkope verse fruitsappen, de superlekkere iced-tea's, het lekkere eten (maar dat zullen ze in Nieuw-Zeeland ook wel hebben), de supermooie hotels voor geen geld, de heerlijk warme zon (dit geldt alleen voor Ellen), de zwembaden (dit geldt vooral voor Steven), het onderhandelen,... Ik denk dat we dit land gewoon gaan missen (maar kijken ook stiekem enorm uit naar Nieuw-Zeeland)