Het Noorden van het Zuidereiland

Hier zijn we weer met een lang verhaal!! Ik ga beginnen met uitleggen waarom jullie ons iets minder horen als voordien, dat is niet omdat we jullie vergeten nu we al zo lang weg zijn, in tegendeel zelfs! De verklaring is simpel, we zitten aan het uiteinde van de wereld en dat merk je aan de internetverbinding :-)

Maar genoeg daar over, jullie willen waarschijnlijk weten wat we allemaal uitgespookt hebben. Wel, vooral gewandeld eigenlijk :-D maar wel in de meest spectaculaire omgevingen die je je kan voorstellen!!

De eerste spectaculaire was de wandeling aan de Tasman Coast. Deze kustlijn is gepromoveerd tot een ‘great walk’. Dit zijn wandelingen die Nieuw-Zeeland als zijn meest spectaculaire ziet en dus de naam ‘great walks’ gegeven heeft. Jammer genoeg zijn ze daardoor ook belachelijk duur geworden. De hutjes op deze wandeling stellen niet veel voor: meestal koud water, een houtstoof, stapelbedden en soms kookplaten en toch durven ze hier 45NZ$ voor vragen (zo’n 25€). Dit is op zich niet heel veel maar wel als je weet dat je voor die prijs normaal een privé-kamer kan krijgen in een hostel of een site op een heel mooie camping (met warme douches, een keuken, zitkamer, zwembad,…) !
Om al deze reden hebben we besloten dat we maar één dag van de Tasman Coastal walk zouden doen. Dit was wel een prachtige dag! De wandeling zelf ging langs een pad met prachtige uitzichten op ongelooflijke stranden! Witte stranden, helder blauw water, rotsen er om heen,… indrukwekkend! We hebben die dag gegeten op een uitkijkpuntje en een uitzicht over een 4tal baaien. Heel mooi!
Van daar zijn we naar beneden geklauterd (ssssssht, ni verder vertellen) en zo hebben we ons eigen privé-strandje gevonden! Een klein baaitje, omgeven door rotsen, helderblauw water (en ijskoud, wat op dat moment een zalige verfrissing was!) en een zacht strand! Wat wil je nog meer?! Dit zou helemaal perfect geweest zijn als de twee boten, die voor anker lagen, er niet waren maar die waren makkelijk te negeren ;-)
Buiten het feit dat we daar konden genieten van al die pracht en genieten van ons privé-strand, hadden we nog een heel indrukwekkende ontmoeting met een grote vogel. Deze vogel kwam zonder duidelijke reden naar ons toe gewandeld, ging vlak voor onze neus (letterlijk op een meter afstand) met zijn vleugels wijd open staan en na even zo naar ons te staren, begon hij zich te wassen en viel iets later gewoon in slaap. Vlak voor onze neus!! Zotte ontmoeting met de Nieuw-Zeelandse natuur!!
We zijn vanaf ons strandje voor een groot deel langs de kust terug gewandeld, klimmend over rotsen en slenterend langs het water! We konden wel snappen waarom deze wandeling tot great walk gekozen was!

De volgende bestemming was Nelson Lakes, hier heb ik mijn liefde voor bergen ontdekt! De Mount Robert track beklom Mt. Robert (uiteraard) en van daar kon je een stuk over een kam wandelen. Ik vond het schitterend om omringd te worden door bergen en op die kam te wandelen. Je krijgt een enorm gevoel van vrijheid en uitgestrektheid op zo’n moment! Prachtig!
Bij de lakes hebben we ook een dag gewoon bij het meer gezeten. Het was geweldig om te zien hoe het meer veranderd met de weersomstandigheden! Lake Rotoiti is iets waar je naar kan blijven kijken!

Van hier uit reden we naar Kaikoura, het stadje waar de bergen en de zee elkaar raken! Dit mag je redelijk letterlijk nemen, aan de ene kant heb je zee en aan de andere kant bergen met sneeuw op! Gekke gewaarwording! Maar de echte aantrekkingskracht van dit dorpje is het wildlife! Onderweg naar daar kwamen we aan de kant van de weg al een kolonie ‘NZ fur seal’ tegen. Van op een platform kon je neerkijken op een gigantische kolonie! Geweldig om deze (stinkende) beesten te zien op een paar meter afstand! We hebben hier zeker een half uur staan kijken hoe de kleintjes met elkaar speelden, de mannetjes verbaal hun gezag toonden (wat een lawaai!!) en al de rest lag te rusten!

Maar dit was niets tegenover wat we te zien kregen toen we de volgende dag gingen wandelen! Daar lagen de zeehonden gewoon op de parking! Je kon ze aanraken als je wou, een heel slecht idee trouwens want die beesten zijn echt belachelijk snel en snel geïrriteerd :-D toch was het heel indrukwekkend om te ontdekken dat je tot op nog geen halve meter van die dieren kon komen. Omdat het op dat moment eb was, konden we ook op het stenen ‘strand’ wandelen waar de wilde ‘Pacific ocean’ tegen de rotsen aan sloeg! Hier waren kleine poeltjes waar je een mini-onderwater-wereldje kon bewonderen en ook hier lagen de zeehonden te rusten!
De wandeling die we uiteindelijk wilden doen hebben we niet helemaal afgemaakt. Ondanks dat ze wel knap was (je wandelde ver boven de kust en kon zo alles goed bekijken), konden we de drang om af te dalen en langs de kust terug te wandelen niet weerstaan. Hier was niet echt een route aangegeven dus moesten we zelf onze weg zoeken maar dit maakte het juist leuk! Zo kwamen we tot vlak bij grote groepen meeuwen die allemaal hun best deden om ons bang te maken door zo hard mogelijk te kressen! In het hoge gras vlogen de vogeltjes voor onze voeten weg en werden we vaak omzwermd door kleine paarse vlindertjes en ook hier lagen weer zeehonden! Je zal misschien denken dat die zeehonden minder indrukwekkend worden als je ze al enkele keren gezien hebt maar nee hoor, ze blijven even indrukwekkend als je er vlak bij staat!!
Een echt wildlife-avontuur en dat allemaal gratis en voor niets!! ;-)

Van hier uit zijn we terug meer inwaarts gereden naar Geraldine en van daar uit door naar het Tekapo Lake. Dit meer staat bekend om zijn speciale kleur! Het meer heeft een soort appelblauwzeegroene kleur omdat het lang geleden gecreëerd is door een gletsjer. Ook hier hebben we een mooie wandeling gedaan, naar Mt. John (waar ze geweldige warme chocomelk hadden). Maar het knappe hier was de sterrenhemel! Omdat dit zo afgelegen is, heb je heel weinig last van licht-pollutie en dus een prachtige sterrenhemel! Ik moet toegeven dat we er op onze reis al indrukwekkendere gezien hebben maar deze was zeker de moeite om voor op te staan!

En van daar reden we naar het mooiste deel van Nieuw-Zeeland tot nu toe, Mt. Cook National Park. Hier staat de machtige Mt. Cook, de grootste berg van Nieuw-Zeeland. Met zijn 3766m was hij niet zo indrukwekkend als de Himalaya maar toch zeker een indrukwekkend zicht! Het mooie aan dit park is dat er heel veel gletsjers zijn en er bovendien al sneeuw ligt op 1500m dus de omgeving word overheerst door sneeuwtoppen! Heel knap! De eerste dag zijn we door de Hooker Valley gewandeld, een prachtige valley, met een uitzicht op Mt. Cook. De wandeling zelf is al mooi maar het knappe bewaren ze tot het einde, waar je op een gletsjermeer uit komt. In dit meer drijven nog grote stukken ijs waardoor het een beetje een surrealistisch beeld geeft! Doet wat denken aan de film Ice Age ;-)
Dit was al een heel mooie wandeling maar die kon nog niet bijna op tegen de wandeling van de dag daarna. Die dag zijn we naar de Mueller hut gewandeld (normaal een 2daagse die we in 1 dag gedaan hebben). Het eerste deel van de wandeling was voor mij een verschrikking omdat ze over heel deze steile klim trappen hadden gezet! En als ik iets verschrikkelijk vind, is het lange tijden over ongelijke trappen wandelen! Maar nadat we de meertjes bereikt hadden (die heel schattig op een zadel lagen verstopt) werd de wandeling een pak indrukwekkender! We moesten onze eigen weg zoeken (er waren palen om je in de juiste richting te leiden) over grote rotsen, via bolders, door gravel en langs stijle rotsen,… Heel leuk!! Om jullie een beetje een idee te geven over de steilheid van onze klim: we zijn meer dan 1000 meter gestegen over 4km wandelen.
Boven aangekomen had je een prachtig zicht op de verschillende gletsjers die over Mt. Seftons verspreid lagen, Mt. Cook en de Mueller gletsjer. Op de kam zelf lag, tot Stevens grote plezier, op sommige plaatsen nog sneeuw! Super om in het midden van de zomer, in je t-shirt, door de sneeuw te wandelen :-D
Voor we rust namen in de Mueller hut, zijn we nog even verder gewandeld en hebben we de laatste meters van Mt. Oliver beklommen en als ik zeg beklommen, bedoel ik ook echt beklommen. Het was letterlijk de weg zoeken over grote rotsen en klauteren langs smalle paadjes losliggende gravel. Het infoboekje over deze wandeling zei dat vele hun carrière rotsklimmen hier starten en eens we begonnen waren, snapte we ook waarom :-D
Maar het gevoel van die top bereiken was ongelooflijk! Na een half uur intensief klimmen en klauteren, was het super om op die top in het zonnetje te liggen en te genieten van het prachtige uitzicht over de hele vallei!
Na de zware klim terug naar beneden waren we toe aan wat rust en die kregen we dan ook op het terras van de Mueller hut met alweer een schitterend uitzicht! Genietend van het zonnetje!
De terugweg daarna was enorm vermoeiend maar alweer een heel avontuur. Als je denkt dat klimmen over rotsen en gravel moeilijk is, moet je maar eens proberen afdalen langs die zelfde weg ;-)
’s Avonds waren we zeer moe maar zeer tevreden! Dit was echt één van de mooiste wandelingen tot nu toe! We hebben onszelf die avond dan ook maar verwend met pannenkoeken als avondeten :-D

Nu zitten we aan Lake Wanaka, klaar voor de volgende avonturen!

Leuke weetjes:
- blijkbaar kunnen gewone geitjes leren hoe ze in de bergen moeten leven, ik begin het wandelen in de bergen meer en meer onder de knie te krijgen
- ons record in de file auto’s achter ons ligt ondertussen op 9 auto’s
- de wandelingen in Nieuw-Zeeland zijn prachtig maar het nadeel is dat ze iets té goed onderhouden worden! De paden zijn bedekt met gravel en de klimmende stukken zijn meestal ‘vergemakkelijkt’ (NIET DUS) met trappen! Er zijn zelfs soms paden met planken gemaakt zodat je wandelschoenen zeker niet vuil worden door de modder die er soms ligt! Je kan te ver gaan! Gelukkig zijn er nog genoeg onbekende wandelingen waar ze nog niet aangekomen zijn :-)
- we doen hier ook andere dingen als wandelen hoor, zoals de stadjes bekijken enzo maar dat is minder indrukwekkend ;-)
- dit land, dat een pak groter is dan België, heeft maar ongeveer 4.000.000 inwoners (wat ongeveer neerkomt op 14 inwoners per km²)! Wat zorgt voor prachtige uitgerekte stukken natuur en ongeschonden schoonheid. Vaak alleen verstoort door de weg die er door loopt (en waar wij op dat moment op rijden)!
- het wordt steeds moeilijker om originele weetjes te verzinnen ;-)
- nog een laatste om jullie jaloers te maken: vanavond bakken wij verse zalm op de barbecue in het zonnetje! Geniet van de winter ;-)
- boven op Mt. Oliver liggen schuurpapier-rotsen! Maw. rotsen die aanvoelen als schuurpapier! Handig bij het klimmen maar ook een beetje pijnlijk ;-)