The West Coast: deel 1

We hebben beloofd om iets regelmatiger te schrijven en we proberen ons er aan te houden :-) (niet altijd even makkelijk ;-)) Het is een beetje een saaie blog aangezien we niet zo heel veel hebben meegemaakt maar jullie wilde meer van ons horen: dit is er deze week gebeurd!

Na een dagje rond te hangen in Wanaka, zijn we richting Haast gereden. Ondanks dat dit dorpje deel van een World Heritage regio is, is hier niets te zien als je geen geld hebt om er op uit te gaan met een boot :-D daar zijn we dus niet lang gebleven en we zijn al snel doorgereden naar de Fox Glacier.
De weg naar de gletsjer was heel mooi! De zee lag vaak naast ons, de bergen aan de andere kant,… Prachtige uitzichten!

Het dorpje Fox was heel klein en gezellig maar we besloten om na een kort kijkje eerst naar Gillespie beach te rijden. Daar was een gratis doc-camping en een prachtig kiezelstrand (eerder steen aangezien de kiezels een doorsnede hadden van 10cm). We hebben daar een korte wandeling gedaan naar iets dat omschreven stond als “an old tunnel, used by miners”. Klinkt indrukwekkend hé! Niet dus! De tunnel was nog geen 10 meter lang :D maar de wandeling er naartoe was wel leuk, langs een lagoon en een stukje regenwoud!

De volgende dag zijn we terug naar Fox gereden omdat het héél slecht weer geworden was en we niet veel zin hadden om vast te zitten op de kleine camping. De weg er naartoe (en dus ook weer terug naar de beschaving) was héél slecht!

Na een dagje wachten en hopen dat de regen zou stoppen, zijn we de volgende dag door een zeiknat regenwoud naar de top van Mt. Fox geklommen. Letterlijk, geklommen, die wandeling was echt extreem steil en over een verschrikkelijk slechte route. Na 4u vol geklauter over natte wortels en hoge stukken rots, enkele keren weg te zakken in een plas modder en vloeken omdat we uitschoven, kwamen we uiteindelijk boven aan! Grappig genoeg, was er totaal geen uitzicht op dat moment! We zaten in een wolk!
Gelukkig trokken de wolken na het middageten een beetje open en kregen we toch een glimp te zien van Fox gletsjer!

2 dagen later deden we een soortgelijke wandeling bij de Franz Josef gletsjer, alleen iets minder stijl. En na 3u stijgen, hadden we hetzelfde uitzicht als 2 dagen voordien: geen! :D
En daar waren de Goden iets minder goed gezind, het uitzicht bleef grijze lucht. Dus na snel wat eten, zijn we maar snel weer naar beneden gewandeld. Halverwege, toen we onder de wolk uit kwamen, kregen we toch nog een zicht op de gletsjer. Maar niet echt een indrukwekkend :D

En toen kom het hoogtepunt van onze week: we zagen een kiwi!!!
Ok, we hebben vals gespeeld :D we hebben hem niet in het wild gezien maar zijn naar het nature wild house gegaan, een organisatie die strijd tegen de uitsterving van de kiwi door eieren te verzamelen, ze uit te broeien en later ze terug in de natuur vrij te laten.
De kiwi is een hilarische vogel. Je kan hem nog het best vergelijken met een kip maar dan zonder vleugels, een heel lange bek en met haarachtige veren :D echt een grappig beestje. We hebben een half uur staan kijken hoe de beestjes eten zochten, met elkaar vochten door hun lange bek in elkaar te prikken en gekke geluiden te maken. Het grappigste was dat eentje letterlijk ging zitten, stel je een kip voor die gaat zitten, met haar pootjes naar voor :D schitterend zicht!

De volgende bestemming was Hokitika, een klein kuststadje dat bekend staat voor zijn jade (greenstone). Hier hebben we een dagje doorgebracht op het strand tussen de originele strandkunst! Kunst gemaakt van drijfhout dat ze vinden op het strand, sommige slagen er in om daar heel indrukwekkende dingen mee te maken!

De volgende dag zijn we naar de Hokitika Gorge gereden. De kleur van de rivier was hier heel speciaal, een soort appelblauwzeegroen. De gorge zelf was schitterend. Het bleek dat dit een plekje was waar veel jongeren zaten dus na een tijdje zaten we met een hele hoop jongeren aan de rand van de gorge, te joelen elke keer iemand het lef had om in de rivier te springen. En dat joelen was terecht, die rivier was ijskoud!!
Na een tijdje werd de rots boven ons inhammetje steeds aantrekkelijker en al snel klom Steven er op om een sprong in de diepte te wagen. Indrukwekkend!
Al snel volgde elke andere jongens en ook ik kon me niet laten kennen natuurlijk :D
We hebben hier enkele uren gezeten, babbelend en zwemmend! Heel gezellig!

In de late namiddag zijn we naar een jade-fabriek geweest om te gaan kijken hoe ze jade-kunstwerken maken. De uitleg was een korte uitleg over hoe zeldzaam de greenstone van Nieuw-Zeeland wel niet is en hoe moeilijk hij te bewerken is. Maar het kon niet ontbreken als je in DE stad van de greenstone bent hé :-) we hebben ook glasblazers aan het werk gezien. Dit is wel heel indrukwekkend om te zien, echte kunstenaars!

Van daar zijn we doorgereden naar Greymouth, waar we nu zijn… Eerlijk gezegd vind ik dit een verschrikkelijke plaats.. Kan niet juist zeggen waarom maar iets aan de plek maakt dat ik hier niet lang wil blijven dus morgen rijden we weer door ;-)

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden, maar in plaats van de leuke weetjes, vertel ik deze keer het Maori-verhaal over hoe de kiwi zijn vleugels verloor. Het wordt namelijk steeds moeilijker om weetjes te verzinnen en ik vond het verhaal schitterend! (Winne, Kim en alle andere moeders, misschien dat de kindjes dit wel een leuk avondverhaaltje vinden ;-))

"Op een dag wandelde de Maori-God door zijn bos en besefte dat zijn bomen volledig bedekt waren met insecten. Hij wist meteen dat als hij niets deed, zijn mooie bos binnen enkele weken volledig beschadigd zou zijn door de gemene beestjes.
Hij bedacht dus een plan en riep al de vogels van het bos bij hem. Hij legde de situatie uit en zei dat iemand van hen op de grond van het bos moest komen wonen om de insecten te bestrijden. Hij vroeg om een vrijwilliger maar na een lange stilte werd duidelijk dat geen enkele vogel zich vrijwillig zou aanbieden. Dus stelde hij de vraag opnieuw, deze keer aan iedere vogel persoonlijk. De koekoek weigerde, hij was druk bezig een nest te bouwen. Ook de Tui weigerde, hij was bang voor de donkere grond en de mogelijke gevaren.
De Pukeko vond het maar niets om altijd met zijn voeten op de vochtige grond te moeten blijven en zou het gezelschap van de andere vogels missen dus ook hij weigerde.
De God begon zo stilaan ongerust te worden en was dan ook heel gelukkig toen de kiwi instemde. Ondanks zijn geluk vond hij toch dat hij de kiwi moest waarschuwen voor de gevolgen dus hij zei “kiwi, ik vind het heel dapper van je maar ik moet je waarschuwen, ik zal je mooie veren moeten veranderen in bruine veren zodat je minder opvalt, ik zal je vleugels weg moeten nemen en je zal nooit meer kunnen terugkeren naar het zonrijke bladerdek. Ben je hier mee akkoord?”
De kiwi keek nog een keer naar de zon, fluisterde “vaarwel” en zei toen iets luider “ja, ik ben akkoord”.
En zo ging het dan ook. De kiwi offerde zich op om het bos te beschermen.
De God was echter heel teleurgesteld in de andere vogels en besloot ze te straffen! De koekoek mocht nooit nog een nest bouwen en moest vanaf dat moment zijn eieren in het nest van een andere vogel leggen.
De tui kreeg een witte veer op zijn borst, als teken van een lafaard! Hij zou deze altijd moeten dragen zodat iedereen wist hoe laf hij was.
De pukeko werd verbannen naar het eenzame moeras, waar hij altijd natte voeten zal hebben en zijn vrienden nooit meer zou kunnen zien. Al deze vogels leven nog steeds op deze manier!
De kiwi echter werd beloond! De God beloofde dat hij er voor zou zorgen dat elke Nieuw-Zeelander zou weten wie hij was en hem zou liefhebben. Zo werd de kiwi het icoon van Nieuw-Zeeland en hij is nog steeds de favoriete vogel van de Nieuw-Zeelanders!"