Around Queenstown!

Ongeveer een week geleden zijn we begonnen aan onze 5 daagse wandeltocht: de Rees-Dart-track!
Dit was een prachtige wandeling door de Rees- en de Dart-vallei. Maar maak niet dezelfde fout als ik, een vallei is hier zeker niet plat :-D

De eerste dag zijn we door een shuttle afgezet aan het begin van de track. Onze chauffeur was een schitterende man, die ons allerlei gekke weetjes over zijn dorp en de track vertelde. Als je weet dat Glenorchy (het dorpje waar we uit vertrokken) letterlijk maar een paar huizen telt, weet je dat het een hele prestatie is om ons een half uur te entertainen met weetjes :-) schitterende kerel!

De wandeling zelf ging die dag door het eerste deel van de Rees-vallei en ging vooral door velden met hoog goud-geel gras. Het tweede deel van die dag kwamen we er achter dat vlaktes in Nieuw-Zeeland geen vlaktes zijn, wij zouden het eerder heuvels noemen :-). Het uitzicht op de bergen rond de vallei was prachtig! En heel vaak waren de toppen van die bergen bedekt met sneeuw, wat het eens zo mooi maakte. Die dag hebben we ook voor de eerste keer op de Nieuw-Zeelandse manier een rivier overgestoken: gewoon er door! Die schoenen zullen achteraf wel drogen! Hilarisch! Maar niet zo best voor de voetjes :-)

Die avond waren wij, en ook alle andere wandelaars, te moe om echt kennis te maken dus na een kort praatje hier en daar, kroop iedereen vroeg in zijn slaapzak!

De tweede dag begon in diezelfde ‘vlaktes’. En in die vlaktes maakte we voor de eerste keer kennis met de prachtige Kea! De enige alpine-papegaai in de wereld!
De meiden die voor ons liepen begonnen plots heel hard ‘kea kea!’ te roepen waardoor er 3 kea’s verschoten en opvlogen uit hun schuilplek. Wij hadden het geluk dat we iets lager stonden waardoor deze prachtige beesten vlak boven ons hoofd cirkelde en we dus een prachtig zicht kregen op de felle kleuren aan de onderkant van hun vleugels! Ongelooflijk mooie dieren!

Onze tweede ontmoeting met de dieren van de vallei was toen Steven een sprinkhaan als passagier kreeg. Dit grappige diertje had besloten dat het makkelijker was om op zijn rugzak mee te reizen door de vallei dan zelf te wandelen (of springen, geen idee hoe die lange afstanden afleggen). Slim beest maar wat een lawaai!!

Halverwege die dag kwamen we aan het einde van de vallei. Letterlijk! De vallei stopte en we stonden voor een steile wand waarop halverwege de volgende routepaal stond :-D maw, klimmen maar!! 100m stijl omhoog!!
Maar we werden beloond voor onze inspanningen! Boven aangekomen hadden we een mooi zicht op 3 verschillende valleien: degene waar we uit kwamen, degene waar we naartoe gingen en nog een derde. Daar hebben we even met een groot deel van de andere wandelaars zitten uitrusten en babbelen maar al snel waren we weer klaar voor het volgende deel en gingen we er weer vandoor! (wij zijn blijkbaar veel snellere wandelaars als de meeste dus het was niet mogelijk om in groep te wandelen!)

Na een lange en vermoeiende afdaling kwamen we bij de tweede hut aan. Een vrij nieuwe en dus redelijk luxueuze hut (niks bij voorstellen, het blijft een houten hut zonder warm water, douches,…). Hier konden we tot ons groot plezier in de rivier zwemmen (Steven had dit de dag voordien ook al gedaan). Na zo’n vermoeiende wandeling en dankzij het warme weer, was de rivier zalig verfrissend!! (of misschien kan ik beter zeggen ijskoud aangezien het meeste water gesmolten sneeuw was) En een goede manier om je proper te houden ;-)

In deze hut bleven we 2 dagen omdat we de volgende dag een daguitstap deden naar de Dart-glacier en het cascade saddel. Die wandeling was ongelooflijk mooi! We begonnen weer op de standaard ‘vlaktes’ maar al snel waren we over stenen aan het klimmen en over dunne paadjes bij afgronden aan het wandelen. Na een uur zo naar boven klauteren kwamen we op een platter stuk waarvan we een schitterend uitzicht hadden op de Dart-glacier! En tot mijn grote teleurstelling was het zadel zelfs nog niet in de buurt dus: nog meer klimmen!! Gelukkig werd de weg iets makkelijker en waren we na een half uurtje boven. En alweer werden we beloond met prachtige uitzichten van op een supermooie plek. We hebben geluncht op een soort overhangende steen met achter ons een prachtig zicht op de vallei (de derde die we de dag ervoor gezien hadden) en mount Aspiring en voor ons nog steeds de mooie Dart-glacier!

Hier vond onze tweede ontmoeting met de Kea plaats. Deze keer mochten we ondervinden hoe slim en speels deze beesten zijn! Na ons van op een afstandje te observeren kwam de vogel steeds dichter en toen hij dacht dat we niet keken, probeerde hij mijn drinkbus te stelen. Toen hij merkte dat deze vast hing, deed hij een poging om hem te openen aan de dop! Schitterend om te zien!! Die dieren zijn zo ongelooflijk slim en zo een deugenieten! Je hoort de gekste verhalen over wat ze allemaal al uitgespookt hebben :-D
Toen hij merkte dat hij niet kon stelen (we hadden alles goed aan elkaar vast gemaakt), vloog hij er weer vandoor.. Op naar het volgende slachtoffer!

De wandeling terug ging vlotter als de wandeling heen en al snel waren we terug in de hut. Ook vandaag doken we in de rivier en vonden we een mini-watervalletje waar je ‘in’ kon gaan zitten! Een massage van de natuur! Al was het maar voor heel even omdat je het niet veel langer vol hield in het koude water!
Ondertussen hadden we kennis gemaakt met 2 Australische meisjes die hetzelfde parcours deden als ons en daar hebben we heel de avond mee zitten babbelen. Heel gezellig!! (voor mij toch, Steven voelde zich wat eenzaam als enige jongen ;-))

De vierde dag was ook heel mooi en de vallei bleef prachtig maar ondertussen waren we gewend aan de goud-gele ‘vlaktes’ en het uitzicht van de bergen. Een welkome afwisseling waren de groene bossen. En een groen bos, is hier ook echt groen! Elk deeltje van het bos was bedekt! Ofwel met struiken en kleine plantjes, ofwel met felgroen mos! Mooi zicht!
Maar buiten het feit dat we groene parkieten in de bomen hebben zien spelen, was die dag niet zo heel speciaal!

Die avond was onze laatste avond in een hut en omdat er geen warden was, kwam ook iedereen die in een tent sliep, in de hut slapen. Dit zorgde voor een gezellige drukte in het kleine hutje waardoor we vééél te laat in ons bedje lagen! Maar wel enkele leuke mensen hebben leren kennen :-)

De laatste dag was heel gelijkend op de vorige, vooral goudgele vlaktes afgewisseld met bossen. Met dat verschil dat de paden in de bossen heel glibberig waren en dus heel moeilijk te bewandelen. Een leuk stuk aan deze dag was een klim over grote stukken rots waarna je langs een diepe klif wandelde. Waar je alweer beloond werd met mooie uitzichten over de vallei en rivier!

Omdat we veel te vroeg vertrokken waren die dag, hebben we nog enkele uren (ja, uren!) moeten wachten op de shuttle! Maar uiteindelijk zijn we uitgeput maar zeer tevreden terug op de camping geraakt!

Na enkele dagen rust kwam Stevens hoogtepunt van onze reis! De bungeejump van 134m!! De hoogste van Australasia! (al ben ik zeker dat ik zenuwachtiger was als hem!)
De bungeejump was uit een soort cabine die boven een heel diep ravijn hing. We werden er naartoe gebracht met een wiebelend bakje. Voor we vertrokken kregen we de instructie om aan ‘deze hendel’ te trekken als het bakje moest vallen, leuk weetje :s!
De twee jongens die voor Steven sprongen waren best zenuwachtig maar Steven bleef er belachelijk kalm onder en toen het aan hem was, lachte hij een keer naar me (of de camera maar voor mijn eigen rust zullen we aannemen dat het naar mij was ;-)), schuifelde (wandelen is niet zo simpel met een rekker aan je voeten) naar de rand en nam een prachtige duik de diepte in. Zelfs de begeleiders riepen ‘nice one’ en ‘sweeeet as’ toen ze zagen dat Steven met wijd gespreide armen naar beneden vloog! Heel knap om te zien!
Achteraf vertelde hij dat op de moment dat je op dat randje staat je hele lichaam “NEEE” schreeuwt maar de adrenaline “JAAA” waardoor je er in slaagt om te springen! De sprong zelf gaf een ongelooflijk gevoel van vrijheid! En het eerste wat meneer zei toen hij boven kwam, was: ik wil nog eens! Money well spend maw!!

Achteraf zijn we een Fergburger gaan eten! Op voorhand was afgesproken dat als hij het overleefde we nog een Fergburger gingen eten ;-) (hadden dit de dag voordien ook al gegeten)! Dit zijn ongelooflijk grote en belachelijk lekkere hamburgers! Het restaurant waar je ze kan krijgen staat vol met jongeren en ik ben zeker dat dit met grote voorsprong het best draaiende restaurant van Queenstown is! En terecht want man, die burgers zijn lekker!! Ik eet normaal zelfs geen burgers dus dat wil al iets zeggen! En om de grootte te beschrijven: zelfs Steven had moeite om de zijne op te krijgen, dat wil zeker iets zeggen!! :-D

Vandaag zijn we weer in Wanaka (waar ook mijn vorige blog eindigde) en hebben we een dagje rust genomen, op een geweldige camping, voor we aan de West - Coast beginnen.

Leuke weetjes:
- het effect van onze 5 daagse op onze voeten was niet min: Steven had een grote blaar op zijn hiel maar is voor de rest gespaard gebleven. Ik daarentegen had 2 nieuwe ‘blauwe’ tenen (maar door het wandelen in de rivier zien ze niet blauw maar eerder geel :D) en een blaar in een blaar op mijn grote teen! En twee kleinere blaren op mijn hielen :-D boven op die pijntjes zijn we beiden uitgebreid opgegeten door sandfly’s. Maar verder zien onze voeten er nog goed uit hoor ;-)
- deze camping is de beste die we tot nu toe zijn tegengekomen: Steven pas hier voor het eerst in 5 maanden volledig onder de douche.
- De bungeejump van Nieuw-Zeeland is blijkbaar niet de hoogste ter wereld: in Colorado is er een van maar liefst 321m. Het gevolg is dat Colorado op onze lijst van ‘landen-die-we-nog-willen-zien’ is beland :-)
- het grappigste verhaal dat we gehoord hebben over een Kea gaat over 2 bergbeklimmers die opgesloten zaten in hun hut omdat een Kea de deur op slot had gedaan! Heel vervelend als je in the middle of nowhere opgesloten zit in zo'n hutje omdat een vogel ontdekt heeft hoe je die deur op slot moet doen ;-) Vele andere verhalen gaan over hoe Kea’s iets stelen en het dan heel uitdagend in een afgrond gooien! Blijkbaar hebben deze slimme vogels het oplossingsvermogen van een 5jarige en duidelijk ook de deugenietenstreken :D
- blijkbaar is het toerisme schadelijk voor Nieuw-Zeeland! Het grappige is dat we deze uitspraak gehoord hebben in een gesprek tussen allemaal verschillende toeristen! Kort daarna ging hun gesprek verder over de jeugd van tegenwoordig en hoe die de natuur verpesten door hun wandelingen :-)
- het weerbericht in Nieuw-Zeeland is heel betrouwbaar! Zolang je er vanuit gaat dat wat ze voorspeld hebben, totaal niet klopt, zit je sowieso juist!