Kerela - Tamil Nadu

Wauw, het is al weer een hele tijd geleden dat we nog eens geschreven hebben. Waarvoor onze excuses maar goedkopere guesthousejes doen niet mee aan gratis internet...
Het zal dus een heel lang verslag worden met veel verschillende steden, klaar? Hier gaan we...

Eerste bestemming Manipal: om daar te geraken na Goa zijn we in een echte Indische drum-vol-wagon gemoeten! Sardientjes in blik waren er niets bij! Met allemaal (sorry, het moet gezegd worden) Indiers uit een lage klasse (helaas valt het verschil hier heel hard op). Op elkaar gepropt, tegen elkaar geplakt en met indiers die denken dat ze Steven opzij kunnen duwen (goe gelachen wetende dat die man tot onder zijn oksels kwam). Maar al bij al was het wel een komische rit! Achteraf gezien dan toch...
Manipal zelf was heel relax! We werden weer ontvangen met open armen alsof we al jaren vrienden waren en elkaar een lange tijd niet gezien hadden. Die mannen zijn echt zo goed, die vind je niet zomaar overal! En we gaan die ook echt oprecht missen! Gek hoe iemand op zo'n korte tijd, zo kan aanvoelen als een goede vriend!
Normaalgezien gingen we van hier uit op safari met Sabien en Joyce maar door een ongelukkige val van Joyce (die best ernstig was) is dit niet doorgegaan. Zij is ondertussen terug in Nederland normaal gezien en maakt het redelijk goed.
Dit werd dus vervangen door een paar heerlijke dagen niks doen! Beetje rondhangen in het huis van Rishabh en Kaiv, lekker eten bij Vikrams (die man kan toveren met eieren en toast) en een uitje naar Udupi waar we, tudutudum, gezegend zijn door een olifant!!! Ok, ik maak het te spannend, het letterlijke verhaal, je krijgt een klop op je kop van zijn slurf.. Maar we denken dat het geholpen heeft.

Met deze gedachte zijn we de volgende dag naar Cochin (Kerala) vertrokken. Een klein maar zeer toeristisch dorpje waar we ook echt getourist zijn :-D Stonden rustig naar de Chinese vissersnetten te kijken toen een van de vissers naar ons begon te roepen dat we dichterbij moesten komen. Schouderophalend en aangemoedigd door de vele Indische gezinnen voor ons (die letterlijk aan de kant moesten) zijn we de vissers mee gaan helpen. heel grappig hoe Steven boven die Indiers uittorend en met een touw in zijn handen de netten mee op haalt. Daarna nog enkele foto's "go there" *klik* " go there" *klik* en dan het bekende verhaaltje: wij verdienen niet veel, arme mannen, moeten povere winst delen, bla bla bla (ok, we snappen het, je wil een fooi!!)
Achteraf wel gelachen, zo toeristisch hadden we ons hier nog nooit gevoeld!
Naast deze netten kon je de vangst van de dag kopen voor een prikje en laten klaarmaken in een van de restaurantjes. Op deze manier hebben wij belachelijk veel garnalen, een krab en een joekel van een barracuda gegeten voor nog geen 10 euro. Nice!

De dag daarna waren we al weer op pad, richting Munnar! De prachtige lipton-ice-tea-bergen! Maar daarvoor olifanten wassen!! Ale, dat dachten we, we hebben mogen kijken hoe ze gewassen werden want: ze waren ziek, er was een kleintje overleden, te veel toeristen,... uitvluchten genoeg maar het was een ervaring om te zien hoe zo'n gigantisch beest zich overgeeft aan een mannetje met een steen.
Terug op pad met onze James-Bond-Look-Alike-auto (de oude films dan wel) en encyclopedie-chaffeur (eender welke bloem in India moet je in water leggen en VOOR zonsopgang drinken en das goed voor vanalles en nog wa en ok, ook wat nuttige uitleg die ik jullie bespaar).
We deelde deze taxi trouwens met de zeer sympathieke Jacqueline.
Na nog enkele gekke stops (spice tuin met ongelooflijk saaie gids, waarvan we zijn gaan lopen; een museum over thee waar telefoons in tentoongesteld stonden en enkele mooie maar drukke watervallen) kwamen we eindelijk aan bij de Munnar Hills. Het was mooi om al die kleurrijk geklede vrouwtjes tussen de thee-bomen (lees:struikjes) te zien werken.
Aangekomen in het guesthouse hadden we een prachtig uitzicht over... een wolk! Dit werd echter beter de volgende morgen, dan was het adembenemend! A room with a view!

En de volgende dag was het 'le moment supreme'. We gingen op olifanten rijden!! Man, wat zijn die beesten sterk en indrukwekkend als je er op zit! Maar eerlijk gezegd, zitten ze een pak beter dan kamelen..
Het was maar een minitoertje maar dat vergeet je nooit meer! Zo een massa kracht, dat dan na het ritje ananas uit ja hand komt eten! Zooo cool!!

Op naar het volgende deel: the backwaters! We zijn hier van het toeristische pad afgeweken en zijn naar Thuravoor gegaan ipv naar Allapey. En op een eco-vriendelijke manier, maw, er stond een mannetje voor onze neus (en eentje vanachter) die de boot in beweging hielden met een stok! Heel Venetiaans...
Na een paar uurtjes varen kwamen we op een prachtig meer, jungle rond ons, de visjes sprongen rond de boot, de zon scheen, hemels! En om het beeld af te maken, kregen we daar het lekkerste eten! Na dit feestmaal mochten we nog wat luieren en kon Steven de drang niet weerstaan om in het glimmende water te springen! Fantastische ervaring!
Ook de zonsondergang en nacht op zo'n bootje was magisch!

Helaas duren deze momenten niet eeuwig en gingen we de volgende dag alweer op pad. En wat voor een pad! Van de ene trein op de andere, lopen voor de volgende en spannend afwachten of er nog een naar de uiteindelijke bestemming reed. Maar wonder boven wonder, ging alles vlot! Misschien heeft die zegening wel echt geholpen!
We waren aangekomen in het zuidelijkste puntje van India (wie goed volgt, weet dat we ook in het noordelijkste zijn geweest), Kanyakumari (Tamil Nadu)!
Wat een drukte in dit kleine stadje! Rijen van 2uur om aan een tempel te geraken (hier passen wij voor), overal drukte,...
MAAR we hebben in 3 zeeen tegelijk gestaan! En hoe veel mensen kunnen dat zeggen! En de zonsondergang was de mooiste die we tot nu toe zagen!
Wij hebben letterlijk "de zon zien zakken in de zee"!

(houden jullie het nog vol?? Er komt meer hoor :-))

Na een dagje tussen deze drukte hadden we het wel gehad dus zijn we aan onze laatste lange busrit begonnen! 12u op de bus naar Chennai en 4u naar Ponducherry, de Franse kolonie. Dat even frans is als mijn Frans accent! Het heeft er wat van weg maar dat is het dan ook...
Dit stadje is overwoekerd door Ashrams en Ashram-volgelingen die niet zo dol zijn op backpackers! Maar we lieten het niet aan ons hart komen! We hebben een fiets gehuurd en hebben ons in het echte (rustige) Indische verkeer gegooid! Zalig om naar alles en iedereen te bellen en je in bochten te wringen tussen riksha's, moto's, karren en andere fietsers!
Ook hier zijn we nog eens gepokt geweest door een olifant (het blijft stiekem toch een cool gevoel)
Leuk weetje tussendoor: hier zijn we onze eerste Vlaming tegengekomen!

Maar ook hier hadden we al snel alles gezien en nu zijn we in Mamallapuram, het Backpackistan van Tamil Nadu.

En uiteraard: nog enkele leuke weetjes:
- een halve maan ligt hier plat, zoals een lachend mondje
- kakkerlakken ontmoeten elkaar op dinsdag (dit is wat onze gids ons vertelde toen Jacqueline en ik klaagde over het feit dat er een gigantische kakkerlak in ons guesthouse zat. Hij vroeg ons heel droog of dit op een dinsdag gebeurd was. Wat wij moesten beamen en toen kregen we een droge "that's normal, they meet on tuesday")
- Diezelfde kakkerlak heeft trouwens een gevecht verloren van een gekko (die kleiner was!)
- Ellen zoekt haar handdoek en beseft na 5 minuten en veel frustratie dat hij op haar hoofd staat, wat Steven uiteraard hilarisch vond (misschien heb ik toch wat slaap nodig)
- kindjes hier zijn enorm blij met chocolade, gesmolten of niet, ze eten het pakje helemaal leeg! Heeeel cute!
- we blijven populair en geven ondertussen echte fotoshoots en vele handjes
- bananenchips zijn Ellen haar nieuwe verslaving
- Ze kennen hier ook Angry Birds wat Steven een nieuwe, coole slaapshort opleverde.
- kraaien zijn uitgekozen tot de meest irritante beesten in India! (stel je voor: 7u 's morgens en er zit zo'n beest te krijsen in je raam, BIJNA IN JE KAMER, vergezeld door 10 van zijn krijsgraage vriendjes)
- we vergeten nog steeds onze weetjes op te schrijven waardoor we (na zeker 5minuten hier te zitten denken) nu ons verslag afsluiten.